صرف کن مرا...

مرا صرف کن

صرف کن مرا...

تا ببینی چند بخش شده ام !

تا ببینی

چگونه واج هایم ،

چگونه واژه هایم ،

مانده اند هاج و واج !

صرف کن مرا ...

تا بدانی

بر روی آمالم ،

بر انتظاراتم ،

چه مــــدی کشیده شده است !

صرف کن مرا ...

تا بخوانی...

بر زخم هایم ،

بر درد هایم ،

مُهر تشدید است !

صرف کن مرا ...

تا بفهمی

بر روی تمام بغض هایم ،

همه ی فریادهایم  ،

ساکن است .

آری ؛

مرا صرف کن ...

صرف کن و مپرس

که چرا امتداد خاطراتت

نقطه چین است...؟!